Η υδροκήλη είναι μια σχετικά συχνή πάθηση. Μπορεί να επηρεάσει άνδρες όλων των ηλικιών, από νεογέννητα βρέφη έως ενήλικες άνδρες. Χαρακτηρίζεται από τη συσσώρευση υγρού εντός του σάκου που περιβάλλει τους όρχεις, γνωστού ως όσχεο. Ενώ η υδροκήλη είναι συχνά καλοήθης και υποχωρεί αυθόρμητα, μπορεί να προκαλέσει δυσφορία και επιπλοκές σε ορισμένα άτομα. Σε αυτές τις περιπτώσεις, καθίσταται αναγκαία η ιατρική παρέμβαση.
Η ακριβής αιτία της υδροκήλης είναι συχνά άγνωστη, με πολλές περιπτώσεις να χαρακτηρίζονται ως ιδιοπαθείς. Ωστόσο, διάφοροι παράγοντες έχουν ενοχοποιηθεί για την ανάπτυξή της. Σε αυτούς περιλαμβάνονται:
Η κατανόηση αυτών των πιθανών αιτιών μπορεί να βοηθήσει στην καλύτερη διάγνωση και διαχείριση της υδροκήλης στα πάσχοντα άτομα.
Το κύριο σύμπτωμα της υδροκήλης είναι η σταδιακή διόγκωση του οσχέου λόγω συσσώρευσης υγρού. Αυτό το πρήξιμο είναι συνήθως ανώδυνο και μπορεί να αναπτυχθεί με την πάροδο του χρόνου. Εκτός από το πρήξιμο, τα άτομα με υδροκήλη μπορεί να αισθάνονται αίσθημα βάρους στην περιοχή του όσχεου, καθώς και δυσφορία ή πόνο κατά το περπάτημα ή την ορθοστασία. Σε σοβαρές περιπτώσεις, οι μεγάλες υδροκήλες μπορεί να παρεμποδίζουν τη σεξουαλική δραστηριότητα και την καθημερινή ζωή, καθιστώντας δύσκολο για τους ασθενείς να κάθονται άνετα ή να συμμετέχουν σε σωματικές δραστηριότητες.
Ενώ η ίδια η υδροκήλη είναι γενικά ακίνδυνη και σπάνια επηρεάζει τη γονιμότητα, είναι σημαντικό να αποκλείονται πιθανές επιπλοκές και υποκείμενες καταστάσεις. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η υδροκήλη μπορεί να αποτελεί σύμπτωμα μιας πιο σοβαρής πάθησης, όπως φλεγμονή ή καρκίνος των όρχεων. Η έγκαιρη διάγνωση και η κατάλληλη διαχείριση είναι ζωτικής σημασίας για την πρόληψη των επιπλοκών και την εξασφάλιση βέλτιστων αποτελεσμάτων για τα πάσχοντα άτομα.
Η διάγνωση της υδροκήλης περιλαμβάνει συνήθως μια ενδελεχή φυσική εξέταση και εξέταση του ιατρικού ιστορικού. Κατά τη διάρκεια της εξέτασης, ψηλαφίζεται το όσχεο για την αξιολόγηση της παρουσίας μίας ανώδυνης σκληρίας. Η διαφανοσκόπηση, η οποία περιλαμβάνει τη διέλευση μιας φωτεινής πηγής μέσα από το όσχεο για την αξιολόγηση της διαφάνειάς του, μπορεί να βοηθήσει στη διάγνωση. Ωστόσο, η υπερηχογραφική απεικόνιση παραμένει ο χρυσός κανόνας για την επιβεβαίωση της υδροκήλης και τον αποκλεισμό άλλων πιθανών αιτιών διόγκωσης του οσχέου.
Η θεραπεία για την υδροκήλη ποικίλλει ανάλογα με την ηλικία, τα συμπτώματα και τη γενική κατάσταση της υγείας του ατόμου. Στα βρέφη συνιστάται συχνά η παρακολούθηση, καθώς η υδροκήλη συχνά υποχωρεί αυθόρμητα εντός του πρώτου έτους της ζωής χωρίς παρέμβαση. Ομοίως, στους ενήλικες άνδρες, η υδροκήλη μπορεί να υποχωρήσει μόνη της εντός έξι μηνών. Ωστόσο, εάν το οίδημα επιμένει ή προκαλεί δυσφορία, μπορεί να είναι απαραίτητη η χειρουργική επέμβαση.
Η χειρουργική θεραπεία της υδροκήλης περιλαμβάνει συνήθως μια απλή διαδικασία γνωστή ως υδροκελεκτομή, κατά την οποία αναρροφάται το συσσωρευμένο υγρό και αφαιρείται ο σάκος που περιβάλλει τον όρχι ή επιδιορθώνεται για να αποφευχθεί η επανεμφάνιση. Η ανάρρωση από τη χειρουργική επέμβαση υδροκήλης είναι συνήθως γρήγορη. Μάλιστα, οι ασθενείς παίρνουν συχνά εξιτήριο από το νοσοκομείο εντός μιας ημέρας από την επέμβαση. Η μετεγχειρητική φροντίδα μπορεί να περιλαμβάνει τη χρήση υποστηρικτικών εσωρούχων (σπασουάρ) για την ανύψωση του όσχεου και τη μείωση του οιδήματος.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, ιδίως σε άτομα με υψηλό κίνδυνο επιπλοκών από τη χειρουργική επέμβαση, όπως άτομα με σοβαρά καρδιοπνευμονικά προβλήματα ή με αντιπηκτικά φάρμακα, μπορεί να πραγματοποιηθεί αναρρόφηση υγρών ως εναλλακτική θεραπευτική επιλογή. Ωστόσο, η διαδικασία αυτή συνήθως προορίζεται για ειδικές περιπτώσεις και μπορεί να μην παρέχει μακροπρόθεσμη ανακούφιση από τα συμπτώματα της υδροκήλης.
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την υδροκήλη, επικοινωνήστε με τον έμπειρο Ουρολόγο-Ανδρολόγο Κοντοδημόπουλο Δημήτρη.